Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Genç Kalemler


Η έναρξη της περιόδου που χαρακτηρίζεται ως Εθνική Λογοτεχνία (Milli Edebiyat) στην Τουρκία, έχει ως σημείο έναρξης την έκδοση του περιοδικού Genç Kalemler (1911). Εξέδωσε συνολικά 33 τεύχη τα οποία συγκεντρώθηκαν σε 4 τόμους. Η έκδοση του σταμάτησε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν η Θεσσαλονίκη δεν ανήκε πια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. το περιοδικό είναι περισσότερο γνωστό λόγω των άρθρων του που προκάλεσαν την έναρξη του κινήματος της "Νέας Γλώσσας" (Yeni Lisan). Το πρώτο άρθρο που θεωρείται ως "μανιφέστο" του κινήματος είναι του Ömer Seyfettin, ο οποίος θα υπογράψει με ένα μεγάλο ερωτηματικό. Σύμφωνα με αυτό θα αρχίσει η εποχή της απλοποίησης της γλώσσας, απαλλαγής της από ξένες λέξεις και σύγκληση μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου. Τέλος, το περιοδικό είχε την υλική και ηθική υποστήριξη της ομάδας Ittihat ve Terakki Cemiyeti, με αυτό τον τρόπο καθιερώθηκε ως το πιο σημαντικό περιοδικό του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος. Πυρήνα του περιοδικού αποτέλεσαν οι Ali Canıp Yöntem, Ömer Seyfettin, Ziya Gökalp. 


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Servet-i Fünün

Η λογοτεχνία της περιόδου του Τανζιμάτ, όπως και η λογοτεχνία που θα ακολουθήσει, δημιουργήθηκε από την ανάγκη εναντίωσης στη Λόγια Λογοτεχνία. Τα αποτελέσματα ωστόσο δεν ήταν τα επιθυμητά και έτσι δημιουργήθηκε μία ομάδα λογίων και ανθρώπων του πνεύματος γύρω από το περιοδικό Servet-i Fünün του Ahmet Ihsan Tokgöz. Όλοι είχαν την προσδοκία το περιοδικό αυτό να αποτελέσει ένα περιοδικό τέχνης και πολιτισμού. Αρχισυντάκτης ήταν ο Tevfik Fikret. η δημοσίευση του άρθρου του Hüseyin Cahit Yalçin υπό τον τίτλο Edebiyat ve Hukuk, στάθηκε η αιτία να κλείσει το περιοδικό και να διαλυθεί η ομάδα. Η αντίδραση της Υψηλής Πύλης ήταν σφοδρή και το φιρμάνι που εξέδωσε ανέφερε πως "Πρέπει να κλείσει το περιοδικό που διακινεί ιδέες ενός έθνους όπως οι Γάλλοι που έφτασαν στο σημείο να εκτελέσουν τους βασιλείς τους και με τον τρόπο αυτό επηρεάζει τα συναισθήματα του τουρκικού λαού". Το περιοδικό έκλεισε στις 7 Οκτωβρίου 1901. Κυριότεροι εκπρόσωποι της σύντομης αυτής περιόδου είναι: Tevfik Fikret, Cenap Şahabettin, Halit Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf, Hüseyin Cahit Yalçın.